Verwerkingsopdracht 1: recensie over Joe Speedboot door Tommy Wieringa, klas 5

Joe Speedboot

Door Romy de Block, 5c

Algemene informatie
Titel: Joe Speedboot
Auteur: Tommy Wieringa
Plaats van uitgave: De bezige bij
Jaar van uitgave: 2010
Jaar van eerste uitgave: 2005
Aantal pagina’s: 316
Genre: roman

Korte samenvatting

De tiener Fransje Hermans is net - permanent - in een rolstoel beland. Hij was in slaap gevallen in een maisveld en werd vervolgens overreden door het wiel van een cyclomaaier. Hij kan alleen zijn rechterarm nog bewegen en niet meer verstaanbaar praten. Het verhaal wordt verteld vanuit zijn gedachtes en fantasieën en begint in een ziekenhuis in het fictieve dorpje Lomark, wanneer Fransje tweehonderd dagen niet bij kennis is geweest, al hoort hij alles wat er gezegd wordt. Zo hoort hij van een zekere leeftijdsgenoot genaamd 'Joe Speedboot'. Diens vader stierf toen hij tijdens de verhuizing naar Lomark door de vooruit van de verhuiswagen vloog, toen die een huis binnenreed. Sinds Joe in Lomark woont, zijn er om de zoveel tijd enorme ontploffingen te horen. Een jaar later is er een kermis in het stadje en Fransje wordt door zijn broers Dirk en Sam in een oude verlaten boerderij gezet, omdat ze hem niet mee willen nemen naar de kermis. Wat ze niet weten is dat Joe hier zijn bommen maakt. Zo begint een vriendschap tussen Fransje, Joe, de sprekend op Heinrich Himmler lijkende Christof (hij woonde in het huis waar de vrachtwagen binnenreed en is Joe's beste vriend) en Engel (hij helpt Fransje met plassen omdat Fransje zelf te spastisch is om goed te richten). Het boek vertelt het verhaal van vriendschap, liefde, rivaliteit, de eindeloze fantasie van vier jongens en hun gedeelde bewondering voor het uit Zuid-Afrika naar Lomark verhuisde meisje PJ Eilander. Eén voor één zien ze hun dromen vervallen in illusies.

Informatie over de schrijver

Joe Speedboot is geschreven door Tommy Wieringa. Wieringa heeft een tijd op de Antillen gewoond en terug in Nederland, studeerde hij geschiedenis in Groningen en journalistiek in Utrecht. Hij werkte  onder meer als aanstekerverkoper op de markt en als lokettist bij de spoorwegen. Hij heeft een ook tijdje in een band gezeten, genaamd Donskoy. Tommy heeft nog drie andere boeken geschreven: Alles over Tristan (roman, 2002), Ik was nooit in Isfahaan (reisverhalen, 2006) en De dynamica van begeerte (essays, 2007).

Prijzen

Joe Speedboot werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs, de Gouden Uil, de Libris Literatuur Prijs, de Literatuurprijs Gerard Walschap, NS Publieksprijs en de Prijs voor het mooiste boekomslag. IJswater Films begon in 2005 met de voorbereidingen van een verfilming, maar na een groot meningsverschil heeft de rechter besloten dat de verfilming niet door mocht worden gezet.

Mijn mening

Mijn verwachtingen van het boek waren heel hoog. Ik had van veel mensen enorm positieve berichten gehoord over het boek. Het boek is in 2005 voor het eerst uitgegeven, dus vrij actueel. Omdat het boek zo goed bekend stond, heb ik besloten om het te gaan lezen.

Toen ik eenmaal de eerste honderd bladzijden had gelezen, vielen mijn verwachtingen zwaar tegen. Er gebeurde niet veel interessante dingen, maar door alle positieve berichten heb ik besloten toch door te lezen. Na weer honderd bladzijden gelezen te hebben, was er nog steeds niks gebeurd, waarvan ik dacht dat het interessant was. Ik heb wel besloten om door te lezen, omdat ik een enorm onverwachte wending van het verhaal verwachtte. Weer werd mijn verwachting niet waargemaakt.
Mijn uiteindelijke mening over het boek is weinig interessant, maar wel meeslepend. Dit vind ik, omdat je heel erg mee wordt getrokken in het leven van Fransje, wie ook erg geloofwaardig overkomt. Ook al heeft hij een verlamming, hij houd zich bezig met alledaagse dingen, zoals werk, vrienden, meisjes en seks. Ik denk dat veel mensen denken dat iemand met een verlamming zich niet bezighouden met dingen als ‘normale zaken’. Uit dit boek blijkt dus van wel. Het heeft me goed leren begrijpen, hoe het is om te leven met een verlamming.

Buiten het feit om dat ik het een saai boek vind, denk ik toch dat het goed is als mensen het lezen. Wat ik eerder al zei, het leert je te begrijpen hoe het is om te leven met een verlamming.